Schrijven in Goud
It's showtime
Marleen Veldhuis heeft zich donderdag bij de wereldkampioenschappen in de halve finales van de 100 meter bewust ingehouden. De favoriete voor het goud kwam met 53,74 tot de zesde tijd. Ze wil vrijdag in de eindstrijd niet in baan vier starten. Vanwege de show rond het toernooi heeft ze dan te weinig tijd zich op de race voor te bereiden.
,,Ik heb me expres een beetje ingehouden, want met een start op baan vier heb je toch weinig tijd'', zei Veldhuis na afloop. ,,Ik vind wel dat ik hier vrijdag het goud moet winnen, dus ik hoop dan wel in de buurt van mijn persoonlijk record te komen.''
De zwemmers komen in de imposante MEN (Manchester Evening News) Arena tijdens de halve finales en finales binnen vanuit een verlichte deur aan de zijkant van het zwembad. Diegene die start op baan vier mag pas als laatste naar binnen. De snelste zwemmer of zwemster uit de halve finales heeft daardoor maar weinig tijd om zich van het trainingspak te ontdoen en moet bijna meteen het startblok op. De Nederlandse ploeg is niet blij met deze gang van zaken, maar het showelement speelt een belangrijke rol bij dit toernooi. Veldhuis heeft daarom voor deze oplossing gekozen
Saskia de Jonge vlaggendraagster
Wereldkampioenschappen ergens in een Brits land krijgen altijd een extra lading traditie mee. Terwijl 'Eindhoven' de openingslechtigheid liet plaatsvinden in het stadhuis, werden in de M.A.N.-Arena in Manchester alle registers open getrokken om er een spectaculaire ceremonie van te maken. Het ging in dit geval om alleen de WK zwemmen en dus was iedereen aanwezig.
Zangers, een achtergrondkoor, trapezewerkers, een gloedvolle maar onverstaanbare spreekstalmeester in de persoon van vijfvoudig wereldkampioen 200 vlinder James Hickman en de nodige toespraakjes van notabelen. Het was een mooi geheel aan het begin van de avond, die voor Nederland zo'n mooi slot kreeg.
Er waren meer dan 130 landen vertegenwoordigd bij de vlaggenparade en in de norme hal was dat toch wel een indrukwekkende gebeurtenis. Namens Nederland droeg Saskia de Jonge het rood-wit-blauw en zij deed dat in gezelschap van o.a. Mark Foster, de 37-jarige Brit.
Bert Sitters voor de 19-de keer bij EK
Bert Sitters mag zich een echte EK-veteraan noemen. In Eindhoven is de 66-jarige inwoner van Leusden voor de negentiende keer in functie. Dit keer weer bij zijn vertrouwde televisiezender Eurosport. Sitters debuteerde als zwemmer bij de Europese kampioenschappen in Boedapest 1958, waar hij de 200 meter vlinderslag in 2.44 aflegde. Vier jaar later in Leipzig maakte hij deel uit van de estafetteploegen op de 4x100 en 4x200 vrij en bereikte op de 100 vrij de halve finales.
Als vrijwilliger bij de EK in Utrecht kwam hij in contact met de Spaanse zwemploeg en via via werd hij trainer van Sabadell, waar o.a. Santiago Esteva zwom.
In 1973 kwam Sitters terug naar Nederland en werd jeugdbondscoach bij de KNZB. Een jaar later kreeg hij de functie vn bondscoach aangeboden, die hij bekleedde tot en met de succesvolle WK in Guayaquil 1982.
Via omzwervingen bij de Spaanse zwembond en nog twee jaar KNZB kwam de zwemcoach als commentator terecht bij de televisie. Sinds de EK in Bonn 1989 is hij de 'ijzersterke' zwemstem bij de beelden van Eurosport.
Herinneringen aan zijn eerste EK? "Onze treinreis naar Boedapest bedroeg 24 uur en er waren geen trainers mee. De ploegleiders zoals Ben Planjer, de hoofdredacteur van de Zwemkroniek, gaven wat aanwijzingen of namen beslissingen."
Toen de ploeg op de 4x100 vrij dames in de series onder de maat zwom werd inderhaast een swim off ingelast, waardoor Tinekel Lagerberg en Corry Schimmel samen met Greetje Kraan en Cock Gastelaars in de finale aan de start kwamen. Zij wonnen van Engeland."
Als je Sitters verder praat komen de anekdotes gauw boven. "In Boedapest had Herman Willemse een koffer vol nylonkousen mee, want in Oost-Europa waren die kledingstukken toen erg schaars. De verdiende forinten wisselde hij tegen een voordelige koers voor Duitse marken bij de Duitse ploeg!"
In Leipzig kreeg de zwemmer van het Y te maken met de Australische trainer Forbes Carlile. "In het hotel kaartten we tijdens de vrije uurtjes. Dat vond hij helemaal niks."
Kaarten is slecht voor de zenuwen, zei hij dan afkeurend."
What’s in a name?
Ineens was-ie daar, een dag voor het begin van de Europese kampioenschappen in Eindhoven: het onooglijk wezentje dat de Nederlandse sporters tot in olympisch Peking zal stalken. Was het een hij? Een zij? Onzijdig, wellicht? Of toch een eunuch?
Geen van deze vragen bleek maandag te kunnen worden beantwoord. De nationale sportkoepel NOC*NSF had het verzamelde journaille van de Lage Landen namelijk opgetrommeld om aandacht te vragen voor een prangend probleem.
‘Het’ mag dan op en wandelende toorts lijken, ‘het’ heeft nog geen naam.
De Royal Dutch Swimming Press, nooit te beroerd om een helpende hand toe te steken, doet vriendin Erica Terpstra op uw favoriete website www.zwemkroniek.com alvast een tiental suggesties aan de hand:
1: Dalai Vlama
2: Fikkie
3: Ti Bet
4: Vlammetje
5: O Ran Ja
6: Lhasa
7: Vuurtje?
8: Brandpunt
9: King Pe
10: Sambal Bij